Beste mede christenen en betrokkenen,
Houd moed, zou ik willen zeggen maar dat is een hele opgave. De barre –Corona- crisistijd is nog niet voorbij, het einde is nog niet in zicht. Integendeel steeds meer berichten over de anderhalve meter maatschappij bereiken ons. Ook bij mij dringt steeds meer het besef door dat we er nog niet zomaar ‘doorheen’ zijn of ‘eruit’ en laat staan ‘eroverheen’. En toch moeten we er mee ‘dealen’. We kunnen niet veel anders dan ons houden aan de voorschriften van de Rijksoverheid en het RIVM en de maatregelen die de kerken daaruit hebben gedestilleerd. En hoe meer ik dat besef, hoe meer ik ook bedenk dat ik, dat we, vooral moeten proberen móed te houden ! Want het is vooralsnog niet anders. En ik besef nog niet half hoe ingewikkeld het is als je als vader en moeder met de schoolgaande kinderen zo ongeveer de hele werkdag met de laptop op de keukentafel aan het werk bent terwijl de zon buiten roept; Kom dan, het is voorjaar, pluk de dag! En diezelfde voorjaarszon roept ook mensen massaal naar het strand en de terrasjes en de restaurants en… ach, noem het maar. Maar het kan allemaal niet, nog niet. En hoe hard we ook hopen dat dat allemaal weer, al is het maar gedeeltelijk, kan en mag… op het ogenblik is er nog niet veel verbeterd. Behalve dat tóch de curve van ernstige gevallen, opnamen en sterftes, de laatste weken inderdaad tóch is afgevlakt. Dat is wél goed nieuws en ook een verdienste van allen die zich standvastig houden aan het ‘blijf thuis’ en het ‘social distancing’ en zeker ook een verdienste van allen die zich bikkelhard inzetten voor al wat moet en zo hard nodig is; de gezondheidszorg en de vitale beroepen. Houd moed !!!
En dan vind ik het zelf bemoedigend om nog ‘ns terug te kijken naar de speciale Urbi en Orbi vanaf het Sint Pietersplein op die vrijdagnamiddag 27 maart j.l. Het voorgaan van Paus Franciscus en hoe krachtig die eeuwenoude symbolen waren, die hun uitwerking niet misten. Iemand vertrouwde mij toe dat hij – ondanks alles- er trots op is om bij de kerk te horen. Dat deed mij goed, dat vind ik echt bemoedigend. Ik weet niet hoe het u verging maar ik was diep onder de indruk en diep geroerd. Maar ook collega’s, parochianen, vrienden, die mij na afloop WhatsApp-ten en belden en mij vertelden dat ze (soms) met tranen van ontroering hadden zitten kijken en dat ze eveneens diep onder de indruk waren van de persoon van Paus Franciscus, hoe hij hoop bracht door zijn gebeden en preek. Hoe hij (trouwens ook in andere vieringen) inspirerend en zonder opsmuk was en sprak. Hij is niet de belichaming van pracht en praal maar een dienstbaar en gelovig mens. Juist in deze tijd hebben wij behoefte aan zulke vóórbeelden, aan mensen die inspireren, mensen die er toe doen! Zeker in deze tijd waarin zoveel negativiteit is en waarin het pessimisme zo enorm groeit.
Fred Hogenelst, pastoor