Zondag 11 oktober jl. was dan het zover. Door de vicevoorzitters van de parochies Suitbertus en Paus Johannes XIII, werd ik bijzonder lovend en dankbaar toegesproken. Ik werd er zelfs een beetje emotioneel van.
De waardering en dank was mij zeer welkom maar het is nu goed zo. Het lange wachten en meermaals moeten uitstellen heeft nu in een waardevolle en toch ook feestelijke activiteit zijn beslag gekregen. Extra gasten konden er helaas niet worden uitgenodigd, maar gelukkig waren wél mijn vader en twee van mijn zussen in de kerk aanwezig om mee te vieren en de felicitatie mee te maken. En in de voorbede werd ook mijn moeder nog genoemd, zij overleed in 2013, maar zo was zij er toch ook bij.
Het cadeau, een elektronisch orgel en een fotoboek van alle katholieke kerken in beide parochies, waarvoor door veel parochianen is bijgedragen, is mij overhandigd. Heel veel dank aan allen die daarvoor zo enthousiast hebben gegeven. Ik was er zeer van onder de indruk.
Dat mijn vader bloemen kreeg, als zijnde ‘mijn achterban’ was ook ontroerend. En verder was het voor mij ook goed om nu toch een moment te hebben dat we samen met de parochies ondanks de huidige beperkingen wél stil konden staan bij mijn priesterjubileum. Dat deed me echt bijzonder goed. Er is een moment gemarkeerd. Ik kan, we kunnen weer verder.
Want er is nog meer dan voldoende werk aan de kerk en samen met u en jullie allen gaan we vol vertrouwen en goede moed weer verder, ook in deze tijd. En dan vind ik het nog extra bijzonder dat het nu oktober is. Want dat is net als de mei-maand, een Maria-maand.
De Lourdesbedevaart ging niet door maar Maria is voor mij en velen als altijd een goede voorspreekster bij Onze Heer Jezus Christus. Vandaar ook extra dat aloude, mooie Maria-gebed; uit dankbaarheid en om moed en troost voor ons allen in ze tijd. Dat we voorzichtig en zorgvuldig mogen zijn maar niet bevreesd.
Fred Hogenelst, uw en jullie pastoor